Je promotie mislopen. Zo ga je om met teleurstelling, schaamte en next steps.

Je werkt jarenlang toe naar dat ene moment.
De rol. De promotie. Het bewijs dat alles wat je hebt gegeven ergens toe leidde.
En dan gebeurt het niet.

Er ontstaat een soort stilte in je lichaam, een moment waarop je systeem niet lijkt te snappen wat er precies gebeurt. De teleurstelling klapt in één keer naar binnen.

Wat je waarschijnlijk als eerste voelt

• Ongeloof: “Dit kan niet. Dit klopt niet.”

• Onmacht: het gevoel dat de vloer onder je wegzakt.

• Leegte: alsof alle energie via je benen uit je lichaam loopt.

• En daarna: boosheid, verdriet, frustratie, en allemaal door elkaar.

En dan komt vaak een gevoel waar mensen liever niet over praten:
schaamte.
Alsof je toch tekort bent geschoten. Alsof anderen nu “zien” dat je het niet hebt gered.
Schaamte is precies het gevoel dat je doet terugtrekken, terwijl verbinden je nu juist zou helpen, maar het enige wat je wilt is je isoleren.

En ja, wat gebeurt er dan? Dan zijn dit de drie scenario’s die meestal volgen.

Scenario 1: Je verlamt.
Je voelt zoveel onrecht, zoveel spanning en onbegrip, dat je lichaam op slot gaat.
Je meldt je ziek. Je systeem zegt: genoeg.
Er komt een nasleep van stress, uitputting, je meld je ziek met een nare nasleep met je werkgever.

Scenario 2: Je schiet in actie.
Vol strijdlust, vuur (en ook: vaak nog boosheid) ga je als een bezetene netwerken en solliciteren.
Alsof je je waardigheid zo snel mogelijk moet bewijzen.

Scenario 3: De fase van bezinning.
De minst populaire, omdat dit het enige is waar voelen bij komt kijken.
En voelen doet pijn.
Maar het is ook de enige route die werkelijk iets in beweging zet.

Waarom voelen in deze fase zo belangrijk is

Wanneer je teleurstelling niet wil voelen, komt het er via andere wegen uit:
reacties, boosheid naar buiten, cynisme, oordelen, jezelf afsluiten.

Echt voelen werkt anders.
Het zit niet in schreeuwen, overschreeuwen, discussiëren.
Het zit in je lichaam:

• een druk op de borst

• een naar gevoel in je onderbuik

• een brok in je keel

Dat is je systeem dat ruimte probeert te maken.
Ruimte voor wat je hebt weggestopt, soms al jarenlang.
Want als iets je écht raakt, trekt het vaak vergeten pijn mee naar boven.

Door te voelen komt er beweging. Door te onderdrukken blijf je vastzitten.

Van boosheid naar ruimte

Boosheid is vaak de eerste laag.
Daaronder ligt teleurstelling.
Daaronder verlies.
En daaronder: een verlangen dat gehoord wil worden.

Wanneer je boosheid niet projecteert op de buitenwereld, maar in jezelf erkent, gebeurt er iets heel anders:

• Je ontspant

• Je systeem kalmeert

• Je voelt weer mogelijkheden

Je maakt ruimte.
Zachte ruimte, de enige manier waarop nieuwe perspectieven écht binnen kunnen komen.

En dan ontstaat dit:

• Je kijkt niet meer alleen naar een functie, maar naar wat jij wilt uitdrukken in je werk

• Je zoekt geen eindpunt, maar een weg die klopt

• Je gaat je weer licht voelen

• Je maakt keuzes vanuit jezelf, niet vanuit bewijsdrang

Het eindpunt dat je nastreefde was nooit je bestemming.
De weg ernaartoe en wie je wordt onderweg is dat wél.

Loop jij vast op je werk en wil je weer lucht voelen?

Je hoeft dit niet alleen te dragen, ik help je met het zetten van de volgende stap die echt bij jou past.

Klik hier voor mijn Elevate Coaching trajecten of plan een Discovery call in voor al je vragen en om te voelen en te ontdekken of dit het traject is wat bij je past.

Je promotie mislopen, zo ga je er mee om.